شناسایی دلالت های نظریه ارتباط گرایی در برنامه درسی کارورزی در دانشگاه فرهنگیان و طراحی یک الگوی مطلوب

پژوهش حاضر با هدف شناسایی دلالت های نظریه ی ارتباط گرایی در برنامه درسی کارورزی دانشگاه فرهنگیان و طراحی یک الگوی مطلوب به روش آمیخته از نوع اکتشافی مرحله ای(کیفی- کمی) انجام شد. در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی قیاسی برای طراحی الگو و در بخش کمی از شیوه پیمایشی به منظور مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اسناد و پژوهش های معتبر در موضوع ارتباط گرایی بود که ۱۴ پژوهش از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماری در بخش کمی،۷۰ نفر از مدرسان کارورزی رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان اصفهان بودند که طبق جدول کرجسی و مورگان، ۵۹ نفر از آن ها به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی، فهرست وارسی بر اساس عناصر برنامه درسی و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. نتایج نشان داد، از مهم ترین دلالت های نظریه ارتباط گرایی در اهداف برنامه درسی کارورزی، توانمندی در هدایت جریان آموزش به صورت حضوری و مجازی و تدریس مشارکتی بود. مهم ترین مقوله در عنصر محتوا، دانش تحلیل محتوا و اقدام پژوهی بود. مهم ترین مقوله در عنصر شیوه های تدریس، شیوه اکتشافی و حل مسئله و در عنصر شیوه های ارزشیابی، مشاهده عملکرد دانشجو معلمان در کلاس درس بود.

کلیدواژه ها:

نظریه یادگیری ، ارتباط گرایی ، برنامه درسی ، کارورزی ، دانشگاه فرهنگیان