تبیین سبک های دلبستگی در روانشناسی

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین مفهوم دلبستگی در روانشناختی است که به شیوه ی مروری با بهره مندی از مقالات ومنابع مرتبط با موضوع در شهریور۱۴۰۳ انجام شد کودکانی مبتلا به سبک دلبستگی دوسوگرا، در غیاب والدین خود پریشان می شوند. در واقع در دسترس نبودن والدین باعث می شود این کودکان در هنگام نیاز، نتوانند به والدین خود تکیه کنند؛ چرا که نسبت به آنها بدبین هستند .شایع ترین علل سبک دلبستگی دوسوگرا، آسیب های دوران کودکی ، بی توجهی یا بدرفتاری است . کودکان دارای این سبک دلبستگی ممکن است گیج به نظر برسند. در این نوع دلبستگی مراقبان ناسازگار هستند و اغلب به عنوان منبع آرامش و ترس توسط فرزندانشان دیده می شوند، که منجر به رفتارهای بی نظم آنها می شود.. دلبستگی مساله ای است که از لحاظ روانشناختی در افراد علی الخصوص دوران کودکی اثرات بسیاری دارد، و توجه ومدیریت این مساله بر روابط افراد در آینده اثرگذار است دلبستگی اگر درست مدیریت شود در سال های اولیه تحصیل با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین فرزند و خانواده اهمیت آن بیشتر نمایان می شود و مساله ی اضطراب جدایی که کودکان با آن درگیر هستند نیز مدیریت می شود مدیریت صحیح دلبستگی سبب افزیش احساس عاطفه ،صمیمیت بیشتر،وکنترل افراد می شود

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، روانشناسی ، دلبستگی ایمن