جایگاه ادبیات کودک و نوجوان در فبک

لازمه رشد فکری، حضور ویژگی هایی نظیر باز بودن دریچه های فکری ، گستردگی افق اندیشه، گشودگی فضای اندیشه و انعطاف پذیری است تا بر مبنای این خصوصیات، فرد توانایی بررسی اندیشه های گوناگون را در خود بیابد . لیپمن با در نظر گرفتن این خصایص تفکر فلسفی، در واقع محورهای اصلی آموختن فلسفه به کودکان را برای خود مشخص ساخته است . مهمترین مواد آموزشی در برنامه فلسفه برای کودکان، برای کندوکاو فلسفی ، داستان است . قصه ها ابزار بنیادین »معنادهی« و الگوی طبیعی تفکر محسوب می شوند که کودکان پیش از مدرسه از طریق افسانه ها، داستان های کودکانه و تاریخچه خانوادگی خود، آن ها را فرا می گیرند. قصه ها ترکیب قدرتمندی برای سازمان دهی و انتقال اطلاعات و معنادهی به زندگی دارند . این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی بر آن است تا به بررسی جایگاه ادبیات کودک و نوجوان در فبک بپردازد .

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک ، فلسفه ، فبک ، تفکر