بررسی رابطه علی جهت گیری هدف با خودتنظیمی از طریق میانجیگری پذیرش یادگیری آنلاین و خودکارآمدی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مجازی علوم پزشکی شهید بهشتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی جهت گیری هدف با خودتنظیمی از طریق میانجیگری پذیرش یادگیری آنلاین و خودکارآمدی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مجازی علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی رشته های آموزش پزشکی ، یادگیری الکترونیکی و مدیریت خدمات بهداشتی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که تعداد آنها مطابق با آمار اخذ شده از آموزش دانشکده مربوطه برابر با ۴۶۷ نفر بود. حجم نمونه ی آماری بر اساس فرمول کوکران برابر با ۲۱۱ نفر بود که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه های جهت گیری هدف میدگلی و همکاران (۱۹۹۸)، خودتنظیمی بوفارد و همکاران (۱۹۹۵)، خودکارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) و پذیرش یادگیری الکترونیکی دیویس (۲۰۰۲) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها افزون بر شاخص های توصیفی ، از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و تحلیل معادلات ساختاری در نرم افزار WarpPLS بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که نتایج پژوهش نشان داد که رابطه بین جهت گیری هدف تبحری و عملکردی با پذیرش یادگیری آنلاین و خودکارآمدی مثبت و معنادار می باشد اما جهت گیری هدف اجتنابی رابطه ای معکوس با این متغیرها داشت . از سوی دیگر، پذیرش یادگیری آنلاین با خودتنظیمی و خودکارآمدی با خودتنظیمی دانشجویان تحصیلات مثبت و معنادار بود. همچنین . رابطه بین ابعاد سه گانه جهت گیریهدف با خودتنظیمی با نقش میانجیگری پذیرش یادگیری آنلاین و خودکارآمدی، تایید شد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، خودتنظیمی ، خودکارآمدی ، پذیرش یادگیری آنلاین .