مقایسه تمایز یافتگی خود در زنان خیانت دیده و عادی تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اختلاف تمایز یافتگی در زنان خیانت دیده و عادی تهران انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش و ماهیت در زمره پژوهش های توصیفی از نوع علی -مقایسه ای قرار داشت . جامعه آماری شامل تمامی زنان خیانت دیده و عادی مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز مشاوره خانواده شهر تهران در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. در این پژوهش ، حجم نمونه ۱۲۰ نفر در نظر گرفته شد که از این میان، ۶۰ نفر زنان خیانت دیده و ۶۰ نفر زنان عادی با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خود تمایزیافتگی دریک (۲۰۱۱) استفاده شد . داده های جمع آوریشده با استفاده از نرم افزار SpSS و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان داد بین تمایز یافتگی زنان خیانت دیده و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به طوریکه میانگین نمرات متغیر «جایگاه من» در زنان عادی بیشتر از زنان خیانت دیده است و میانگین نمرات متغیرهای «واکنش پذیری هیجانی »، «برش هیجانی» و «هم آمیختگی با دیگران» در زنان خیانت دیده بالاتر از زنان عادی است است .

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی خود ، زنان خیانت دیده ، زنان عادی ، تهران