تاثیر روابط معلم و شاگرد بر سلامت عاطفی و روانی دانش آموزان در مدارس

روابط معلم و شاگرد یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر سلامت عاطفی و روانی دانش آموزان در محیط مدرسه است . این روابط به شکل مستقیم یا غیرمستقیم می تواند بر فرآیند یادگیری ، توسعه شخصیت ، و رشد روانی دانش آموزان تاثیر بگذارد. معلم به عنوان یکی از مهم ترین افراد در زندگی تحصیلی دانش آموزان، می تواند نقشی کلیدی در شکل دهی به احساس خودارزشمندی ، اعتماد به نفس ، و انگیزه تحصیلی آنها داشته باشد. همچنین ، نوع رابطه معلم با دانش آموز می تواند بر شکل گیری هویت ، رفتار اجتماعی ، و توانایی مقابله با چالش های زندگی موثر باشد. تحقیقات نشان دادهاند که معلمانی که با دانش آموزان خود ارتباطات مثبت ، حمایت گر و بر پایه احترام متقابل برقرار می کنند، می توانند به بهبود سلامت روانی دانش آموزان کمک کنند. این نوع روابط باعث کاهش اضطراب و افسردگی ، افزایش انگیزه و مشارکت در فعالیت های درسی ، و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان با همسالان می شود. در مقابل ، معلمانی که از روشهای منفی یا غیرفعال برای برقراری ارتباط با دانش آموزان استفاده می کنند، می توانند باعث ایجاد احساس ناامنی ، کاهش اعتماد به نفس و ایجاد مشکلات روانی در دانش آموزان شوند. روابط سالم بین معلم و دانش آموز همچنین می تواند به ارتقاء مهارتهای اجتماعی دانش آموزان کمک کند. دانش آموزانی که در محیطی مثبت و حمایت گر قرار دارند، بهتر می توانند با چالش های تحصیلی و اجتماعی کنار بیایند و مهارتهای حل مسئله و تصمیم گیری را بهبود بخشند. علاوه بر این ، این روابط می تواند به ارتقاء احساس تعلق دانش آموزان به مدرسه و جامعه آموزشی منجر شود، که خود عامل مهمی در جلوگیری از ترک تحصیل و بهبود پیشرفت تحصیلی است .

کلیدواژه ها:

معلم ، شاگرد ، ارتباط ، سلامت عاطفی و روانی ، مدارس