ارتباط امید به زندگی با استرس ادراک شده و کنترل عواطف در سالمندان تهرانی

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین امید به زندگی با استرس ادراک شده و کنترل عواطف در سالمندان تهرانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه موردنظر را ۱۴۳ نفر (۹۲زن و ۵۱ مرد) از سالمندان ۶۰ تا ۷۶ ساله ساکن شهر تهران تشکیل می دهند، که به صورت غیرتصادفی و در دسترس انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه های پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (AHS)، پرسشنامه کنترل عواطف (ACS) بوده و اطلاعات از طریق نرم افزار SPSS-۲۷ در بخش آمار توصیفی (میانگین ، مد، انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که ضریب همبستگی چندمتغیره رابطه بین امید به زندگی با استرس ادراک شده و کنترل عواطف در سالمندان برابر ۹۴۷,۰ بوده و نیز بر اساس مقدار ضریب تعیین ۸۹درصد از واریانس امید به زندگی بر اساس استرس ادراک شده و کنترل عواطف در سالمندان تبیین می شود (۰۰۱/۰.(p< لذا اینگونه نتیجه گرفته شد که هر چه میزان استرس ادراک شده در سالمندان افزایش یافته از میزان امید به زندگی آنان کاسته می شود؛ ضمن اینکه کنترل عواطف نیز می تواند به کاهش استرس ادراک شده بی انجامد هرچه کنترل عواطف سالمندان در تمامی ابعاد کنترل روی خشم ، کنترل روی افسردگی ، کنترل روی اضطراب و عاطفه مثبت افزایش یافته به همان میزان نیز امید به زندگی آنان افزایش خواهد یافت .

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، استرس ادراک شده ، کنترل عواطف ، سالمندان.