مقایسه روش های تدریس سنتی و نوین در تدریس درس ادبیات

این پژوهش با هدف مقایسه روشهای تدریس سنتی و نوین در درس ادبیات فارسی و بررسی تاثیر آنها بر انگیزه، خلاقیت و کیفیت یادگیری دانش آموزان انجام شده است . روشهای سنتی ، که بر انتقال یک سویه دانش و حفظ مفاهیم تاکید دارند، به دلیل ایجاد چارچوبهای ابتدایی برای درک محتوای ادبی ، هنوز در نظام آموزشی رایج هستند. با این حال، این روشها اغلب در جلب انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان با محدودیت هایی مواجه اند. در مقابل ، روشهای نوین تدریس که شامل استفاده از فناوری ، یادگیری تعاملی ، پروژهمحور و روشهای خلاقانه هستند، تاثیرات مثبتی بر افزایش انگیزه، تقویت خلاقیت و توسعه مهارتهای تحلیلی دانش آموزان دارند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که روشهای نوین با فراهم آوردن فضایی تعاملی و فرصت برای تجربه های عملی ، به یادگیری عمیق تر و درک جامع تر محتوای ادبیات منجر می شوند. این پژوهش بر اهمیت ترکیب دو رویکرد سنتی و نوین تاکید دارد، به گونه ای که معلمان بتوانند از روشهای سنتی برای انتقال مبانی پایه و از روشهای نوین برای ایجاد انگیزه و خلاقیت استفاده کنند. به کارگیری این رویکرد تلفیقی می تواند به بهبود کیفیت یادگیری ، افزایش علاقه مندی و پرورش مهارتهای تحلیل و تفکر انتقادی در دانش آموزان کمک کرده و به ارتقای آموزش ادبیات فارسی منجر شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سنتی ، روش تدریس نوین ، تدریس ادبیات