بررسی اثربخشی آموزش مهارت های فرزندپروری مبتنی بر مهارت ارتباط موثر بر خودکارآمدی، تنظیم شناختی هیجان و مشکلات رفتاری دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای فرزندپروری مبتنی بر مهارت ارتباط موثر بر خودکارآمدی تنظیم شناختی هیجان و مشکلات رفتاری دانش آموزان دوره ابتدایی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر دوره ابتدایی شهر فارسان که تعداد آنها برابر با ۱۲۰۰ نفر در سال تحصیل ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ مشغول به تحصیل هستند میباشد. نمونه مورد مطالعه در این تحقیق ۵۰ نفر از مادران دانش آموزان پسر و دختر دبستانی پایه دوم ابتدایی در دو مدرسه از مدارس شهر فارسان بودند که به روش نمونه گیری نمونه ی در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۲۵) نفر برای هر گروه قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه خود کارآمدی دانش آموزان جینگ و موران (۱۹۹۲) پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان دبستانی پرسشنامه تنظیم شناختی کارنسفکی و همکاران (۲۰۰۱) و پروتکل آموزش فرزند پروری دکتر زهرا شهریور ، دکتر قریبا عرب گل (۱۳۹۳) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و نسخه ۲۳ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مقدار F به دست آمده در بررسی تفاوت بین گروه های آزمایش و گواه با کنترل اثر پیش آزمون، متغیرهای خودکارآمدی تنظیم شناختی هیجان در سطح ۰۱/۰P ≤ معنادار است. با توجه به افزایش نمره در گروه آزمایش در آموزش مهارتهای فرزندپروری مبتنی بر مهارت ارتباط موثر بر خودکارآمدی، تنظیم شناختی هیجان و مشکلات رفتاری دانش آموزان دوره ابتدایی شده است ضریب تاثیر نشان داد که تغییرات تنظیم شناختی هیجانی و کم شدن مشکلات رفتاری کودکان ناشی از آموزش مهارت فرزند پروری بوده است و فرضیه اصلی پژوهش تایید میشود. در نتیجه آموزش فرزند پروری در افزایش خود کارآمدی افزایش تنظیم شناختی و کم شدن مشکلات رفتاری دانش آموزان موثر بوده است.