بررسی و تحلیل نقش فناوری آموزشی در دوره ابتدایی از منظر تربیت رسانه ای

دنیای قرن بیست ویکم در واقع دنیای استیلای فناوری نوین اطلاعات و دنیای شتابندگی تاریخ به لحاظ تغییرات و تکثرات شتاب آمیز علمی ، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی خواهد بود. سیستم های آموزشی دریک جامعه و به تبع آن آموزش و پرورش قادر نخواهد بود همچون جزیره ای خود را جدا از دیگر نهادهای اجتماعی ، ملی و فعل و انفعالات گسترده بین المللی در دهکده ی جهانی بداند. در مقاله حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است ، قصد داریم به بررسی و تحلیل نقش فناوری آموزشی در دوره ابتدایی از منظر تربیت رسانه ای بپردازیم . نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از فناوری به عنوان نوآوری آموزشی به غنی سازی محیط یادگیری، درگیرسازی فعالانه دانش آموزان، تسهیل رویکردهای فراشناختی ،یادگیری تعاملی و مشارکت جویانه و غنی سازی منابع یادگیری کمک می کند و معایب روش های تدریس سنتی مانند سخنرانی را برطرف می کند. فناوری می تواند محدودیت های زمانی و مکانی را از بین ببرد و آموزش را همگانی تر کند. همچنین توجه به این نکته ضروری است که اگر کاربرد فناوری در دوره ابتدایی مانع پرورش مهارتهای عمومی باشد، اصلا توصیه نمی شود. کاربرد نسنجیده فناوری و حالت افراطی آن، ممکن است به مهارتهایی همچون ارتباطات زنده اجتماعی ، دوست یابی ، مهارتهای کلامی و شنیدن آسیب جدی وارد کند. منطقی است اگر بیان کنیم تمامی معلمان در دوره ابتدایی ، در کنار تمام وظایف آموزشی و تربیتی ، در ساحت های گوناگون تربیت فناورانه و کمک به یادگیرندگان، برای شکل گیری شخصیت و مدل مصرف رسانه ای و فناورانه مطلوب در آنها، وظایف مهم و سنگینی دارند. این موضوع ایجاب می کند معلمان دوره ابتدایی از مهارتهای سواد رسانه ای و شایستگی های تربیت رسانه ای برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

فناوری ، فناوری آموزشی ، تربیت رسانه ای ، دانش آموزان ، ابتدایی .