عدالت آموزشی و راهکارهای موثر بر اجرای آن

عدالت آموزشی به معنای فراهم کردن فرصت های برابر برای همه افراد، بدون توجه به موقعیت اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و جغرافیایی آنهاست . این مفهوم بر این اصل استوار است که همه دانش آموزان باید از منابع و امکانات آموزشی مناسبی بهرهمند شوند و تفاوتهای فردی آنها، از جمله استعدادها و نیازهای خاص، مورد توجه قرار گیرد. اجرای عدالت آموزشی نیازمند سیاست ها و راهکارهای متنوعی است . این راهکارها شامل ارتقاء کیفیت معلمان، توزیع عادلانه منابع ، دسترسی آسان به فناوری های نوین آموزشی ، و توجه به دانش آموزان با نیازهای ویژه است . علاوه بر این ، ایجاد زیرساخت های آموزشی در مناطق محروم و ترویج آموزشهای تلفیقی از فناوری و روشهای نوین آموزشی نیز از عوامل موثر بر اجرای عدالت آموزشی به شمار می آید. به طور کلی ، دستیابی به عدالت آموزشی نیازمند همکاری دولت ، مدارس و جامعه برای ایجادیک سیستم آموزشی فراگیر و عادلانه است .عدالت آموزشی همواره کانون توجه متخصصان تعلیم و تربیت بوده است . رشد نظریات فلسفی و آموزشی جدید نیز، به امکان تحقق بیشتر عدالت آموزشی کمک کرده است ، بر این اساس هدف از این مقاله بررسی جایگاه عدالت آموزشی در تحول نظام تعلیم و تربیت است . پژوهش حاضر با استفاه از روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار می دهد. نتایج نشان داد که اگر چه عدالت آموزشی در جامعه مدرن با بهره گیری از پارادایم پوزیتیویسم از طریق قوانین عام و تعمیم پذیر و دسترسی همگانی به آموزش تا حدودی تحقق یافت ، اما ناکارآمد بودن آن، سبب شد تا در جامعه پست مدرن، با بهره گیری از پارادایم سازنده گرایی و با استفاده از موضع گیری های نظریه نقادی و با توجه خاص به اصالت انسان و تفاوتهای فردی او به عنوان یک پارادایم نو ظهور در تعلیم و تربیت ، فشارهای اجتماعی و بی عدالتی های ناشی از عدم توجه به تفاوتهای فردی ، به مقدار زیادی کاهش یابد؛ بنابراین به نظر می رسد تحول نظام تعلیم و تربیت مبتنی بر سازنده گرایی درعصر حاضرعدالت آموزشی را بیش از پیش تحقق بخشیده است .

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، راهکار ،