بررسی رابطه سبک رهبری اصیل با سرمایه اجتماعی در کارکنان دانشگاه بوعلی سینا

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه رهبری اصیل با سرمایه اجتماعی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد ۵۹۳ نفر ۱۶۸ نفر زن و ۴۴۴ نفر مرد بود. حجم نمونه آماری پژوهش بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد ۲۳۴ نفر ( ۶۴ نفر زن و ۱۷۰ نفر مرد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد رهبری اصیل والومبا و همکاران (۲۰۰۶) و سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸) استفاده شد. روایی محتوای پرسشنامه ها مورد تایید متخصصان قرار گرفت پایایی ابزار پژوهش از طریق آلفای کرونباخ ۱۹۲ برای پرسشنامه رهبری اصیل و ۱۷۶ برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (جداول فراوانی درصد فراوانی درصد نمودار میانگین و انحراف معیار) و از روشهای آمار استنباطی ( آزمون T تک گروهی، آزمون کالموگراف اسمیرونوف ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ) استفاده شد. نتایج نشان داد میزان رهبری اصیل و سرمایه اجتماعی در کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بالاتر از مقدار متوسط (۳) است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین رهبری اصیل و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره گام به گام حاکی از آن است که از بین مولفه های رهبری اصیل مولفه چشم انداز اخلاقی درونی شده بیش ترین توان را در پیش بینی سرمایه اجتماعی کارکنان دارد و همچنین از بین مولفه های رهبری اصیل مولفه شفافیت ارتباطی کمترین توان را در پیش بینی سرمایه اجتماعی کارکنان دارند.

کلیدواژه ها:

رهبری اصیل ، سرمایه اجتماعی