مفهوم شناسی انفاق از منظر قرآن کریم

این پژوهش به منظور آشنایی با مفهوم اتفاق واصول حاکم بر آن به استناد آیات الهی صورت گرفته است. اصطلاح اتفاق در قرآن و کتب اسلامی به معنی بخشش مال به فقیران برای کسب رضای خداست. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است که با مراجعه به قرآن کریم و کتاب های تفسیری معاصر (المیزان، نمونه نور) صورت گرفته است. دین مبین اسلام اتفاق را به عنوان یک عامل حیاتی در زندگی بشر دانسته است. زیرا اتفاق می تواند اختلافات غیر عادلانه ای که در اثر بی عدالتی های اجتماعی در میان طبقه غنی و ضعیف پیدا میشود را از بین ببرد. در قرآن اتفاق هم ردیف اعمال نیک و عبادات بزرگ قرار گرفته است و از آن به عنوان یک مسابقه معنوی یاد شده که هدف نهایی آن آمرزش الهی و دستیابی به نعمت های می باشد. اتفاق صفت برجسته پرهیزکاران میباشد. انفاق کنندگان واقعی در همه حال چه در راحتی و وسعت و چه در پریشانی و محرومیت اقدام به کمک و بخشش میکنند و نشان می دهند که این صفت در آنها ریشه دار است. هدف از اتفاق تطهیر روح از بخل است. اتفاق های ریایی که غالبا منحصر به مال بوده در آن از کبر فروشی و منت گذاردن ابایی نیست اتفاق کنندگان واقعی کسانی هستند که تنها به خاطر خشنودی خدا و پرورش فضائل انسانی و تثبیت این صفات در درون جان خود و همچنین پایان دادن به اضطراب و ناراحتی هایی که بر اثر احساس مسئولیت در برابر محرومان در وجدان آنها پیدا میشود. اقدام به اتفاق میکنند. در اتفاق های الهی حلال بودن یک رکن اصلی می باشد. اتفاق در قرآن به بذری تشبیه شده که از آن هفتصد دانه بر می خیزد.

کلیدواژه ها:

اتفاق قرآن کریم عدالت ، بخشش ، رضایت الهی