ویژگی های روان سنجی مقیاس لذت بین فردی نهایی و مورد انتظار

فقدان لذت جویی اجتماعی موجب می شود فرد از ارتباط با دیگران لذت نبرد و به برقراری روابط اجتماعی تمایلی نداشته باشد. به دلیل عدم وجود مقیاس مناسب جهت سنجش فقدان لذت جویی اجتماعی در زبان فارسی، هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه لذت بین فردی نهایی و مورد انتظار در بین دانشجویان بود. در این پژوهش ۵۴۰ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ شرکت کردند و به مقیاس های لذت بین فردی نهایی و مورد انتظار (ACIPS)، لذت اسنیث و همیلتون (SHAPS) و پرسشنامه شخصیتی آیزنک (سوالات مربوط به برون گرایی) پاسخ دادند. از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی همگرا و واگرا برای بررسی روایی و پایایی استفاده شد. نتایج هر دو تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی وجود ساختار سه عاملی را تایید کردند. ضرایب آلفای کرونباخ برای کل آزمون و سه خرده مقیاس آن به ترتیب ۰.۸۸، ۰.۸۴، ۰.۷۸ و ۰.۵۲ به دست آمد. در بررسی روایی همگرا، همبستگی مقیاس با دو پرسشنامه لذت اسنیث همیلتون ۰.۴۱ و پرسشنامه شخصیتی آیزنک (سوالات مربوط به برون گرایی) ۰.۴۵ به دست آمد. در بررسی همسانی درونی نیز همبستگی سه خرده مقیاس با نمره کل به ترتیب ۰.۹۰، ۰.۷۸ و ۰.۵۳ به دست آمد. این یافته ها ساختار سه عاملی مقیاس لذت بین فردی نهایی و مورد انتظار را تایید کرد و نشان داد این مقیاس از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و قابلیت استفاده در بین دانشجویان را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

فقدان لذت جویی اجتماعی ، لذت بین فردی ، روایی ، پایایی