اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تحمل پریشانیبیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی

عوامل روانشناختی از جمله عواملی است که بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تحمل پریشانی بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی، مطب روانپزشکان و متخصصان تغذیه شهرستان نجف آباد در سال ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ می شد که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند. از این جامعه ۳۶ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۸ نفری کنترل و آزمایش بر اساس متغیرهای سن، جنسیت، تحصیلات و سابقه ابتلا به بیماری همتاسازی شدند. در ادامه پرسشنامه تحمل پریشانی به عنوان پیش آزمون بر روی اعضاء هر دو گروه اجرا شد. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش از ۸ جلسه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برخوردار شدند در حالی که شرکت کنندگان گروه کنترل هیچ گونه مداخله روانشناختی دریافت نکردند. در نهایت پرسشنامه مذکور به عنوان پس آزمون بر روی اعضاء هر دو گروه اجرا و داده ها با روش های آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۸ تحلیل شد. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر بهبود نمرات تحمل پریشانی و ابعاد آن؛ تحمل پریشانی هیجانی، جذب شدن به وسیله هیجانات منفی و ارزیابی ذهنی پریشانی در مرحله پس آزمون موثر بوده است. بر این اساس می توان گفت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، یک مداخله روانشناختی مناسب برای افزایش تحمل پریشانی در بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی می باشد و می تواند به عنوان یک درمان مکمل توسط متخصصان و درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان تعهد و پذیرش ، تحمل پریشانی ، بی اشتهایی عصبی