واکاوی و شناسایی موانع و راهبردهای تعامل دانشگاه شهید چمران اهواز با محیط بیرونی

هدف: پژوهش حاضر با هدف واکاوی و شناسایی راهبردها و موانع تاثیرگذار بر تعامل دانشگاه شهید چمران اهواز با محیط پیرامونی خود انجام شده است. روش: این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش شناسی، کیفی و مبتنی بر رویکرد پدیدارشناسی است. جامعه آماری این پژوهش شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز است که از بین آن ها هشت نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند برای مصاحبه های عمیق انتخاب شدند. داده های گردآوری شده از طریق این مصاحبه ها با استفاده از چرخه تجزیه وتحلیل اطلاعات کرسول تحلیل شدند. یافتهها: یافته های پژوهش نشان داد که وضعیت کنونی دانشگاه شهید چمران اهواز در ارتباط با تعامل با محیط پیرامونی خود در دو مضمون اصلی «اعضای هیئت علمی و دانشجویان» و «موفق نبودن دانشگاه در حوزه پژوهش» قابل بررسی است. همچنین، عوامل آسیب زا در زمینه تعامل دانشگاه با محیط پیرامونی در شش مضمون شامل «نگاه تبعیض گونه مرکزنشینان به استان خوزستان»، «جابه جایی جمعیتی بعد از جنگ»، «ناامیدی مردم نسبت به بهبود امور استان»، «عزل و نصب های نادرست در نظام مدیریتی دانشگاه»، «سیاست گذاری سازمان سنجش در جذب منطقه ای و بومی دانشجویان» و «عدم وجود ترکیبی داخلی و خارجی در جذب هیئت علمی» شناسایی شدند. در مقابل، عوامل فرصت ساز در دو مضمون «وضعیت استراتژیک استان خوزستان» و «برند دانشگاه جندی شاپور» استخراج شد. در نتیجه گیری حاصل از یافته ها، راهبردهای موثر در زمینه تعامل دانشگاه شهید چمران اهواز با محیط پیرامون خود در چهار دسته راهبرد عمومی، منطقه ای، علمی و بین المللی و درون دانشگاهی طبقه بندی شد. نتیجهگیری: دانشگاه شهید چمران اهواز با پتانسیل های موجود، می تواند نقش موثرتری در توسعه منطقه ایفا کند. برای تحقق این هدف، پیشنهاد می شود شورای دانشگاه کمیته ای تخصصی تشکیل دهد تا راهکارهای پیشنهادی را پیگیری و ارزیابی کند. این کمیته با مشارکت نمایندگان هیئت علمی، دانشجویان، کارکنان اداری و نمایندگانی از صنایع و سازمان های دولتی استان، می تواند به عنوان یک نهاد هماهنگ کننده عمل کند.

کلیدواژه ها:

Academic Identity ، Tension ، Diversity of Duties ، تعامل ، نفوذ ، محیط بیرونی و درونی ، اهواز ، خوزستان ، دانشگاه شهید چمران اهواز