بررسی نقش ذهن آگاهی در فرایند تعلیم و تربیت

ذهن انسان ازروی عادت وقایع گذشته را بررسی می کند و درتلاش است تااینده را پیش بینی کند و به همین خاطر به راحتی پریشان میشود ذهن آگاهی شیوه ای است که برای پردازش توجه که ازمراقبه شرقی نشات گرفته و به عنوان توجه کامل به تجربیات زمان حال به شکل لحظه به لحظه توصیف شده است. ذهن آگاهی، یک مهارت حیاتی است که توانایی پذیرش و تمرکز بر تجربیات فعلی و لحظات زندگی رافراهم می کند. این مهارت نه تنها به ما کمک می کند تا از دام پیش بینی ها و ارزیابیهای کلامی خود فرار کنیم، بلکه همچنین ما را از انحراف از مسیر طبیعی در مواجهه با زندگی پیچیده و چالش برانگیز حفظ می کند با داشتن ذهن آگاهی، می توانیم از دست دادن خود به افکار و احساسات نجات پیدا کنیموبه جای آن، به تمام جنبه های تجربه هایمان با توجه و پذیرش کمک کنیم. این مهارت می تواند به ما کمک کند تا با مسائل و چالشهای زندگی بهتر مقابله کنیم و به تصمیم گیری های بهتری دست یابیم. پژوهشهایی که در سالهای اخیر به موضوع ذهن آگاهی پرداخته تنها به تکرار اثر بخشی مثبت آموزشهای مبتنی بر ذهن آگاهی بر سازه های مختلف زندگی حرفه ای و شخصی معلمان توجه نموده و مبنای سودمندی این آموزشها را مغفول گذارده است. به علاوه در این پژوهشها به چالشهای نظری و عملی که در خصوص مبحث ذهن آگاهی در تعلیم و تربیت در دهه گذشته مطرح گردیده نیز توجهی نشده است. هدف از مقاله حاضر پاسخ به پرسشهایی است که در رابطه با این چالشها مطرح میگردند. این مقاله از نوع پژوهشهای توصیفی- تحلیلی است و مبنای سودمندی ذهن آگاهی برای معلمان مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در این بخش ، مبنای عصب شناختی تمرینهای ذهن آگاهی مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، روانشناسی ، تعلیم و تربیت