روابط ساختاری اضطراب اجتماعی و روابط ابژه با واسطه آلکسی تایمیا در بیماران مبتلا به آسم

هدف: هدف این پژوهش بررسی روابط ساختاری اضطراب اجتماعی و روابط ابژه با نقش میانجی آلکسی تایمیا در بیماران مبتلا به آسم است. روش: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده و داده ها از طریق مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شده اند. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به آسم بستری در بیمارستان های تهران در سال ۱۴۰۲ است. نمونه ای به تعداد ۲۸۴ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیار کلاین انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی (SPIN)، پرسشنامه آلکسی تایمیا (TAS-۲۰)، و پرسشنامه روابط ابژه(BORRTI) بودند و تحلیل داده ها با نرم افزار Smart-PLS انجام گرفت. نتایج: یافته ها نشان دادند اضطراب اجتماعی به طور معناداری با کاهش کیفیت روابط ابژه در بیماران آسمی مرتبط است. همچنین، آلکسی تایمیا به عنوان متغیر واسطه نقش مهمی در تقویت این رابطه ایفا کرده و این تاثیرات مستقیما بر شدت علائم آسم اثر گذاشته اند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که کاهش آلکسی تایمیا و بهبود روابط ابژه می تواند به کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود وضعیت جسمانی بیماران آسمی کمک کند. پژوهش حاضر بر اهمیت مداخلات روان شناختی در ارتقای کیفیت زندگی این بیماران تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، آلکسی تایمیا ، روابط ابژه ، آسم ، مدل سازی معادلات ساختاری.