بررسی پیش بینی اشتیاق یادگیری بر اساس تفکر انتقادی و خودپنداره با میانجی گری کمال گرایی والدین

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تفکر انتقادی و خودپنداره بر اشتیاق یادگیری با نقش میانجی کمال گرایی والدین در دانش آموزان پایه هشتم شهر تربت حیدریه است. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی و به روش تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری شامل ۱۶۰۰ دانش آموز و والدین آن ها بود که با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، ۳۱۰ دانش آموز و مادرانشان انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا، پرسشنامه خودپنداره بک، پرسشنامه کمال گرایی تری شورت و پرسشنامه اشتیاق یادگیری وانگ بود. تحلیل داده ها نشان داد که تفکر انتقادی و خودپنداره به طور مستقیم و از طریق کمال گرایی والدین، پیش بینی کننده معناداری برای اشتیاق یادگیری هستند. همچنین، رابطه مثبت و معناداری میان تفکر انتقادی، خودپنداره، و کمال گرایی مثبت والدین با اشتیاق یادگیری مشاهده شد، در حالی که کمال گرایی منفی والدین تاثیر منفی داشت. یافته ها نشان می دهد که توجه به تقویت تفکر انتقادی و خودپنداره در دانش آموزان و کنترل ویژگی های کمال گرایی والدین می تواند به ارتقای اشتیاق یادگیری کمک کند.

کلیدواژه ها:

اشتیاق یادگیری ، تفکر انتقادی ، خودپنداره ، کمال گرایی والدین.