بررسی نقش تامین امنیت غذایی در پایداری محیطی

گسترش شهرنشینی به طور فزاینده ای زمین های کشاورزی را تهدید می کند و این مسئله باعث کاهش تولیدمحصولات کشاورزی می باشد . با افزایش جمعیت جهانی به بیش از ۱۰.۴ میلیارد نفر در دهه ۲۰۸۰، نیاز به منابع غذایی پایدار بیشتر خواهد شد. کشاورزی، که مسئول ۲۱ درصد ازانتشار گازهای گلخانه ای است، باید به سمت شیوه های پایدارتر حرکت کند. امنیت غذایی نیازمند دسترس کافی و پایدار به غذا برای تمام اقشار جامعه است. پایداری به معنای تلاش برای حفظ توانایی بقا و جلوگیری از فروپاشی است.در کشاورزی پایدار، حفظ تولید با استفاده بهینه از منابع، هدف اصلی است. کشاورزی پایدار به دنبال تامین نیازهای غذایی نسل های کنونی و اینده است و با اصلاح روش های کشاورزی معرفی فناوری های جدید، سعی در افزایش بهره وری دارد. این نوع کشاورزی باید از نظر اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی پایدار باشد. مشکلاتی چون فرسایش خاک، استفاده نادرست از زمین و آلودگی های ناشی از کودها و سموم، از چالش های زیست محیطی کشاورزی امروز هستند. تشدید پایدار کشاورزی، راهکارهای برای افزایش تولید بدون اسیب به محیط زیست است. این روش به بهره وری بیشتر از منابع، کاهش گازهای گلخانه ای و حفاظت از تنوع زیستی کمک می کند. در نهایت، تشدید پایدار می تواند به بهبود معیشت کشاورزان افزایش امنیت غذایی و کاهش اثرات منفی بر محیط زیست منجر شود

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، پایداری محیط ، کشاورزی پایدار ، محیط زیست