بررسی آلودگی های کرمی دستگاه گوارش تک سمی های شمال غرب ایران

برای این مطالعه ۳۷۵ نمونه مدفوع بصورت تصادفی جمع آوری شد. سپس وجود آلودگی و شدت آن مشخص گردید. آنالیز آماری با توجه به ارتباط احتمالی بین شیوع و شدت آلودگی با متغیرهای ذاتی با استفاده از روش رگرسیون لجستیک انجام شد. تخم های Trichostrongylusaxei (۶%/۹۳)، Strongylus spp (۶%/۹۳)،Parascaris equorum (۸%/۲۰) و لارو Strongyloides westeri (۳%/۸) شناسایی شدند. میزان شیوع کل ۶/۹۳% بود. آلودگی شدید در بالاترین میزان (۹/۴۱%)، برای تک سمی هاینر (۲/۴۵%) و جوان (۵۱%) بود. میانگین EPGکل ۶/۲۹±۲/۹۳۴ بود. بالاترین میانگین برای الاغها (۴/۴۰±۲/۹۸۱)،تک سمی هاینر (۱/۳۸±۶/۹۸۴) و جوان (۵/۸۴±۹۹۹) بود. ازنظرآماری بین جنس و شیوع و شدت آلودگی رابطه معنی داری مشاهده شد (بترتیب ۰۰۷/۰p=؛ ۰۰۱/۰.(p= در حالیکه بین شیوع و شدت آلودگی و سن (بترتیب ۶۸/۰p=؛ ۱۱/۰(p= و گونه (بترتیب ۳۷/۰p=؛ ۰۹/۰(p= رابطه معنی داری وجود نداشت ، اگرچه مقادیر شیوع در الاغ و بالغ ها بالاتر بود. در مجموع شدت آلودگی در الاغها و تک سمی هایجوان بیشتر بود.

کلیدواژه ها:

آلودگی کرمی ، دستگاه گوارش ، تک سمی ، آذربایجانشرقی