رویکرد درمانی ژل رویال براختلالات رفتاری ، شاخص های استرس اکسیداتیو وتغییرات بافتی درهیپوکامپ موش های صحرایی به دنبال مواجه استنشاقی با زایلن

قرار گرفتن در معرض زایلن بهعنوان یک عامل مخرب بر عملکرد عصبی در مدلهای انسانی و حیوانی در نظر گرفته می شود. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی قوی ژل رویال، تجویزآن می تواند در محافظت از هیپوکامپ موثر باشد. هدف این مطالعه ،ارزیابی نقش محافظتی ژل رویال در برابر اختلالات هیپوکامپ و تغییرات رفتاری ناشی از زایلن انجام بود. در این مطالعه ، ۲۴ سر موش صحرایی نر بالغ ویستار به طور تصادفی به چهار گروهکنترل، ژل رویال، زایلن و زایلن +ژل رویال تقسیم شدند. از روش استنشاقی برای قرار دادن موش ها در معرض زایلن به مدت ۶ ساعت در روز با دوز ppm۱۰۰۰استفاده شد و ژل رویال (۲۰۰ میلی گرم/کیلوگرم) به صورت خوراکی تجویز شد. پس از ۸ هفته ، حافظه فضایی و سطح اضطراب مورد ارزیابی قرار گرفتند. از روش TUNELو رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین (H&E) برای شناسایی آپوپتوز، نکروزسلولهادر هیپوکامپ استفاده شد. همچنین ، سطوح بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بافت هیپوکامپ نیزمورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد که قرار گرفتن در معرض زایلن با کاهش معنی داری در حافظه فضایی و فعالیت آنزیم های CAT، TAC، SODو GPx نسبت به کنترل همراه بود (۰۵/۰ .(P< همچنین ، زایلن به طور معنی داری سطح اضطراب، MDA و آپوپتوز هیپوکامپ را افزایش داد (۰۵/۰ .(P< تجویز ژل رویال همراه با قرار گرفتن در معرض زایلن باعث بهبود تغییرات رفتاری ، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و آپوپتوز هیپوکامپ شد. این یافته ها نشان می دهد که ژل رویال با تقویت سیستم آنتی اکسیدانی و جلوگیری از آپوپتوز سلولی از آسیب هیپوکامپ ناشی از زایلن جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

زایلن ، ژل رویال ، هیپوکامپ ، اختلالات رفتاری ، استرس اکسیداتیو