فناوری پرورش ماهیان تراریخته در صنعت آبزی پروری

ماهی ها در برابر دستکاری های ژنتیکی به ویژه در مراحل اولیه رشد تحمل بالایی دارند . روشهای مختلفی برای درج ژن خارجی وجود دارد مانند: میکرواینجکشن ، الکتروپوریشن و انتقال ژن با واسطه اسپرم. فرآیند ایجاد ماهیان تراریخته به طور کلی شامل معرفی یک ساختار DNA حاوی ژن برای صفت (های ) مورد نظر به پیش هسته تخمک های بارور شده است . این امر با انکوباسیون in vitroیا in vivo جنین های تزریق شده و بلوغ بعدی به یک ارگانیسم تراریخته کاملا توسعه یافته انجام می شود.فناوری تولید ماهی تراریخته پتانسیل بالایی برای صنعت آبزی پروری دارد ویک فناوری قدرتمند برای تقویت ژنتیکی است . ویژگی هایی مانند: رشد سریع ، مقاومت در برابریخ زدگی و مقاومت در برابر سرما را می توان با تولید سویه هایا گونه های تراریخته در زمان بسیار کوتاهتری معرفی کرد. تراریخته عمدتا در دو نوع طبقه بندی می شود: Autotransgenesis که ژن هورمون رشد (GH) موجود در همان گونه ی ماهی است و Allotransgenesis شامل انتقال ژن از گونه های مختلف است .ماهی های تراریخته با مقاومت بالاتر در برابر بیماری و استفاده بهتر از مواد مغذی می توانند از اقوام وحشی پیشی گرفته و روابط شکارچی - شکار را تغییر دهند، و بنابراین می توانند جایگاههای اکولوژیکی جدیدی را اشغال کرده که سبب مخاطرهی جان گونه های وحشی شود. از طرفی ماهی های تراریخته می توانند پروتئین های جدیدیا اصلاح شده ای تولید کنند که اگرچه برای ماهیان خنثی یا مفید هستند، اما می توانند برای انسان سمی باشند و لازم است مطالعات بیشتری در این زمینه ها انجام گردد.

کلیدواژه ها:

تراریخته ، دستکاری ژنتیکی ، ماهی ، صنعت آبزی پروری