تاثیر PRP و پلاسماجت درمانی بر ترمیم سوختگی درجه ۲ در رت

این مطالعه با هدف بررسی اثر پلاسمای غنی از پلاکت و پلاسماجت آرگون سرد بر بهبود سوختگی در مدل موش صحرایی انجام شد. بدین منظور در این مطالعه تجربی از ۲۴ موش صحرایی ویستار استفاده شد. برای ایجاد سوختگی درجه دو،یک میله آلومینیومی با سطح مقطع ۲۵ میلی متر مربع در آب جوش قرار داده شد. پس از اینکه میله به دمای آب در حال جوش رسید، آن را از آب خارج کرده و به مدت ۱۵ ثانیه روی سطح پوست قرار داده، سپس موشها به طور تصادفی به سه گروه شامل گروه پی آرپی ، پلاسمای سرد و کنترل تقسیم شدند. جهت ارزیابی پارامترهای میکروسکوپی ، ۲، ۲ و ۴ سر موش از هر گروه به ترتیب در روزهای ۷، ۱۴ و ۲۱ به طور تصادفی آسان کشی شدند و از محل سوختگی نمونه برداری شد. نمونه های بافتی در محلول بافر فرمالین ۱۰ درصد تثبیت شدند و مقاطع بافتی به ضخامت ۵-۴ میکرومتر تهیه شد. معاینات هیستوپاتولوژیک بر روی نمونه های زخم انجام شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد و معنی داری تفاوت بین گروهها تعیین شد. در این مطالعه ارزیابی شاخص های میکروسکوپی بافتی ، نشان داد که استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت و پلاسمای سرد در روند بهبودی سوختگی موثر می باشد. به نظر می رسد پلاسمای غنی از پلاکت و پلاسمای سرد تا حدی بهبود سوختگی را در این مدل سوختگی تجربی بهبود می بخشد. به عنوان یک نتیجه اولیه ، به نظر می رسد که این دو درمان را می توان در انسان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

PRP ، پلاسما جت ، سوختگی ، هیستوپاتولوژی ، رت