بررسی کودک همسری با نگاهی بر سن ازدواج در فقه ، حقوق بشر و نظام حقوقی ایران و تاثیر آن بر جوانی جمعیت

هر جامعه ای متشکل از افراد، با ادیان ، مذاهب و فرهنگ های متفاوتی می باشد، افراد در کنار هم خانوادهها را تشکیل می دهند و تشکیل خانواده، نیازمند ازدواج مرد و زن می باشد. یکی از مسائل مهم و اساسی ازدواج، سن و وجود موقعیت جسمی ، روانی ، توانایی جنسی و درک مفهوم ازدواج برای هر دو طرف می باشد. رشد جمعیت و جوان بودن افراد یک کشور، ارتباط تنگاتنگی با ازدواج و زمان ازدواج دارد. ازدواج در سنین پایین که در اصطلاح به آن کودک همسری گفته می شود، در چنین ازدواجهایی آسیب وارده بیشتر دامن گیر دخترانی است که به سن بلوغ فکری و جنسی نرسیده اند، اما تبعات آن رخنه در کالبد خانوادهها و جوامع می اندازد. امروزه و با پیشرفت های علمی و ارتباطی ، سن ازدواج دستخوش تغییرات اساسی قرارگرفته است ، چنانچه در برخی مناطق به پایین تر از حد معقول و در برخی مناطق به حداکثر آن برخورد کرده و حتی تمایل به ازدواج به شدت پایین آمده است .در پژوهش حاضر برخی از این موارد به صورت توصیفی موردبررسی قرارگرفته است . روش تحقیق پژوهش حاضر با توجه به عنوان و ماهیت آن، توصیفی است . پژوهش های کیفی احتمالا می توانند یکی از پرکاربردترین شیوههای مطالعه در مورد کودکان، ازدواج و مشکلات مربوط به سن ازدواج برای دختران باشند. دادههای پژوهش حاضر از طریق کتاب و مقالات به دست آمده است . در فقه ، سن مشخصی برای ازدواج معین نشده و اساس آن بر پایه برخی معیارها مشخص است . سن ازدواج از نگاه عرفی ، نسبت به جوامع و حتی در هر طایفه ای متفاوت است و ازلحاظ قانونی و حقوق بشری، برخی به تعیین سن ازدواج و وضع قوانین مشخص توسط قانونگذار انجام گردیده و در ایران نیز قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال ۱۴۰۰ مورد تصویب قرارگرفته است ، که در این پژوهش مواردی از آنها موردبررسی قرارگرفته است .

کلیدواژه ها:

کودک همسری ، نظام حقوقی ایران ، جوانی جمعیت ، بلوغ ، سن ازدواج