تاثیر غوطه وری در آب سرد پس از فعالیت برون گرا بر نشانگرهای اکسایشی و ضداکسایشی عضله اسکلتی موش های نر صحرایی

زمینه و هدف: وضعیت تعادل بین سیستم های آنتی اکسیدانی و اکسیداتیو در عضله اسکلتی نقش کلیدی در حفظ سلامت و عملکرد ورزشی دارد. غوطه وری در آب سرد به عنوان یک روش ریکاوری ممکن است به بهبود عملکرد این سیستم ها و کاهش آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو کمک کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر غوطه وری در آب سرد (CWI) پس از فعالیت برون گرا (ECC) بر شاخص های آنتی اکسیدانی و اکسیدانی در عضله اسکلتی موش های نر صحرایی انجام شد. مواد و روش ها: ۲۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۱۲ هفته ای، ۵ ±۲۳۰ گرم) به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل، برون گرا+ ریکاوری غیر فعال، برون گرا+ غوطه وری در آب سرد، برون گرا+ غوطه وری در آب معمولی و برون گرا+ ریکاوری فعال تقسیم شدند. فعالیت برون گرا شامل ۹۰ دقیقه دویدن در سراشیبی روی تردمیل با سرعت ۱۶ متر در دقیقه و شیب ۱۶- درجه بود. برای ریکاوری فعال، پس از فعالیت برون گرا، موش ها به مدت ۱۰ دقیقه با سرعت ۱۲ متر در دقیقه روی یک سطح صاف روی تردمیل دویدند. برای پروتکل های غوطه وری در آب معمولی و غوطه وری در آب سرد، پس از فعالیت برون گرا، کل بدن موش ها (به استثنای سر حیوانات) در ظروف پلاستیکی حاوی آب معمولی در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد یا آب سرد در دمای ۱۰ درجه سانتی گراد به مدت ۱۰ دقیقه غوطه ور شد. یک روز پس از فعالیت برون گرا، حیوانات با تزریق صفاقی کتامین + زایلازین (۱۰۰+۱۰mg/kg) کشته شدند و عضلات نعلی در شرایط استریل خارج و به فریزر ۷۰- درجه سانتی گراد منتقل شدند.نتایج: فعالیت برون گرا+ ریکاوری غیرفعال به طور قابل توجهی شاخص های آنتی اکسیدانی (ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، گلوتاتیون ردوکتاز (GR)، گلوتاتیون احیا شده (GSH))، را نسبت به گروه کنترل کاهش داد، درحالی که باعث افزایش شاخص های اکسیدانی (وضعیت اکسیدانی کل (TOS)، شاخص استرس اکسیداتیو (OSI) و گلوتاتیون اکسید شده (GSSG)) شد (P<۰.۰۵). بین روش های ریکاوری پس از فعالیت برون گرا (غوطه وری در آب سرد، غوطه وری در آب معمولی، ریکاوری فعال)، بر میزان شاخص های آنتی اکسیدانی (GPX، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و GR) و اکسیدانی (GSSG و نسبت گلوتاتیون احیا شده به اکسید شده (GSH/GSSG)) در مقایسه با ریکاوری غیرفعال تفاوت معنی داری وجود نداشت (P> ۰.۰۵). با وجود این، غوطه وری در آب سرد نسبت به ریکاوری غیرفعال به طور معنی داری شاخص های آنتی اکسیدانی (GSH و TAC) را افزایش و شاخص های اکسیدانی (TOS و OSI) را کاهش داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان می دهد که فعالیت برون گرا به طور قابل توجهی تاثیر منفی بر وضعیت آنتی اکسیدانی و اکسیداتیو عضله اسکلتی دارد و غوطه وری در آب سرد باعث کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی پس از فعالیت برون گرا شد.

کلیدواژه ها:

غوطه وری در آب سرد ، فعالیت برون گرا ، اکسیدان ، آنتی اکسیدان