مقایسه اثربخشی درمان بازسازی شناختی و روان درمانی هیجان مدار بر احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی افراد دارای ضایعه نخاعی

مقدمه: ایجاد آسیب در نخاع و شکل­گیری ضایعه می­تواند همه جنبه­های زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد و این اثرگذاری بر جنبه­های اجتماعی زندگی فرد بیشتر محسوس است. از این رو، افراد دارای ضایعه نخاعی از نظر احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی دچار مشکل هستند. روش: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون - پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی افراد دارای ضایعه نخاعی شهرستان لردگان در سال ۱۴۰۲ بودند. با روش نمونه­گیری هدفمند، ۴۵ نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انتخاب  شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه حساسیت بین فردی بایس و پارکر (۱۹۸۹) و پرسشنامه کفایت اجتماعی بورمسترت و همکاران (۱۹۸۸) بود. روان درمانی هیجان مدار در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه­ای و درمان بازسازی شناختی نیز در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای به صورت حضوری اجرا شد. تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS.v۲۱ و آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. سطح معناداری در این مطالعه ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته­ ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد روان­درمانی هیجان مدار تاثیر معناداری بر بهبود احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی افراد دارای ضایعه نخاعی دارد. همچنین، درمان بازسازی شناختی تاثیر معناداری بر بهبود احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی افراد دارای ضایعه نخاعی دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد روان درمانی هیجان مدار در مقایسه با درمان بازسازی شناختی اثربخشی بیشتری در بهبود احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی افراد دارای ضایعه نخاعی دارد. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از روان درمانی هیجان مدار برای بهبود احساس طردشدگی و کفایت اجتماعی افراد دارای ضایعه نخاعی توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

Cognitive Restructuring ، Emotion-Focused Therapy ، Rejection ، Social Skills ، Spinal Cord Injuries. ، بازسازی شناختی ، روان درمانی هیجان مدار ، طرد ، مهارت های اجتماعی ، ضایعات نخاعی.