نقش تعهدات خانوادگی و عوامل فردی- محیطی بر میزان مشارکت زنان در ورزش

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعهدات خانوادگی و عوامل فردی- محیطی بر میزان مشارکت زنان در ورزش بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه بانوان شرکت کننده در پارک بانوان شهر تهران بود که به دلیل نامشخص بودن تعداد جامعه، جهت تعیین حجم نمونه با مراجعه به آخرین سطح جدول مورگان ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که با توجه به اهداف پژوهش و اقتباس از پژوهش های پیشین تدوین شد.روایی آن توسط ۱۰ نفر از اساتید و متخصصان حوزه مدیریت ورزشی که در زمینه ورزش همگانی مطالعه داشتند، مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ۸۰/۰ به دست آمد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های اسپیرمن و خی دو استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد، بین میزان مشارکت ورزشی بانوان با مسئولیت های نگهداری ازاعضای خانواده، کمبود وقت رابطه معکوس و معناداری و بین ترغیب اطرافیان، الگوی مناسب از رسانه و گرایش به سلامت و مشارکت ورزشی بانوان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. با توجه به اهمیت مشارکت ورزشی بانوان و با توجه با نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود سیاستگذاران و مدیران در حوزه ورزش بانوان که در خانواده نقش­ های مضاعف و مسئولیت­های بیشتری بر عهده دارند توجهی ویژه ­ای داشته باشند. لذا به نظر می رسد راه اندازی مراکز نگهداری برای کودکان در مجموعه های ورزشی، تشکیل انجمن های ورزشی بانوان در سراهای محله و ساخت برنامه های ورزشی مناسب جهت تشویق و ترغیب بانوان می تواند راهکاری مناسب برای افزایش مشارکت آنها به فعالیت ورزشی باشد که این امر حمایت سازمان های اجتماعی از جمله شهرداری و صدا و سیما را می طلبد

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، بانوان ، مسئولیت خانوادگی ، ورزش ، عوامل فردی و محیطی