بررسی رابطه بین سازگاری اجتماعی با اختلال رفتاری نوجوانان والدین مطلقه

امروزه نوجوانانی که در خانواده های طلاق زندگی می کنند نسبت به نوجوانانی که در خانواده عادی (دارای پدر و مادر وبدون طلاق) زندگی می کنند، استرس و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند که این میزان اضطراب و استرس ممکن استبر سازگاری اجتماعی آنها و برخورد با همسالان تاثیر بگذارد و موجب ناهنجاری های رفتاری شود. این پژوهش با هدفبررسی رابطه بین سازگاری اجتماعی با اختلال رفتاری نوجوانان والدین مطلقه منطقه ۶ شهر تهران (۱۴۰۲-۱۴۰۳) انجام شد.این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود، جامعه آماری شامل نوجوانان والدین مطلقه منطقه ۶ شهر تهران در سال(۱۴۰۲-۱۴۰۳) بود. حجم نمونه پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس برابر با ۱۲۰ نفر در نظر گرفته شد. ابزار گرداوری داده ها در این تحقیق دو پرسشنامه سازگاری اجتماعی (بل، ۱۹۶۱) و پرسشنامه تشخیص مشکلات رفتاری (آیدین و همکاران،۱۴۰۰) بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار ، spss۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که بینسازگاری اجتماعی با اختلال رفتاری نوجوانان والدین مطلقه منطقه ۶ شهر تهران رابطه منفی و معنی داری در سطح ۵ درصدآماری وجود دارد. طبق این نتایج طلاق والدین با افزایش اختلالات رفتاری موجب کاهش سازگاری اجتمادی نوجوانان میشود و این یافته ها می تواند به تصمیم گیری های مربوط به اجرای برنامه های آموزشی و تربیتی برای بهبود سازگاریاجتمادی این نوجوانان کمک کند.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتمادی ، اختلال رفتاری ، نوجوانان ، والدین مطلقه