اثر بخشی روان درمانی انگیزشی بر سلامت روان پرستاران زن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر سلامت روان پرستاران زن انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی پرستاران زن متاهل و دارای فرزند بیمارستان ولیعصر (عج) شهرستان بیرجند بود که در سال ۱۴۰۲ در این بیمارستان مشغول به خدمت رسانی بودند. از میان جامعه مذکور نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) بود که در مرحله پس آزمون و پیش آزمون توسط تمام آزمودنی ها پاسخ داده و برنامه روان درمانی انگیزشی در ۱۰ جلسه برای گروه آزمایش انجام شد، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ملاک های ورود به پژوهش داشتن تحصیلات حداقل ابتدایی، متاهل بودن و داشتن حداقل یک فرزند بود و ملاک های خروج از پژوهش شامل عدم تمایل به شرکت در پژوهش، عدم توانایی شرکت در جلسات به خاطر مشکلات جسمانی و روان شناختی عمده (براساس غربا ل گری اولیه)، کسب نمره پایین از پرسشنامه سلامت عمومی، عدم تکمیل پرسشنامه ها و غیبت بیش از ۲ جلسه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ انجام شد. یافته ها نشان داد که تحلیل کوواریانس چند متغیری در گروه-های آزمایش و کنترل حداقل در یکی از متغیرهای وابسته در مرحله پس آزمون با یکدیگر تفاوت معناداری دارند و بین دو گروه در مرحله پس آزمون در نمره کلی سلامت روان و مولفه های آن تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۱> p). نتایج پژوهش حاکی از آن بود که روان درمانی انگیزشی، تاثیر مثبتی بر سلامت روان پرستاران زن داشته است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی انگیزشی ، سلامت روان ، پرستاران زن