اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و افسردگی

طلاق معضلی اجتماعی است که پیامدهای فردی و اجتماعی مهمی دربردارد. فرزندان از جمله گروه های آسیب پذیری هستند که تحت تاثیر طلاق قرار می گیرند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و افسردگی کودکان طلاق شهر شیراز بود. پژوهش حاضر، آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی کودکان طلاق در مقطع ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ کودک طلاق انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس جلسات مداخله آموزش مهارت های زندگی در ده جلسه ۳۰ دقیقه ای روی آزمودنی‎های گروه آزمایش اعمال گردید. بعد از اتمام جلسات مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) و مقیاس افسردگی کودکان و نوجوانان لانگ و تیشر (۱۹۸۷) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مداخله آموزش مهارت های زندگی به طور معنی داری بهزیستی روانشناختی را در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود بخشیده است. هم چنین، این مداخله افسردگی نمونه را کاهش داد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی می تواند به عنوان یک مداخله موثر در بهبود سلامت روانی فرزندان خانواده های طلاق کمک کند. بنابراین، آموزش مهارت های زندگی یکی از ضرورت های لازم در جامعه است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، افسردگی ، آموزش مهارت های زندگی ، کودکان طلاق