رابطه سبک های فرزندپروری والدین با اضطراب و پذیرش اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی

یکی از عوامل موثر در بروز اختلال های رفتاری، عامل خانواده، به ویژه الگوهای رفتاری والدین است. از این رو، پژوهشگران نتیجه گرفته اند، بین بدرفتاری والدین و اختلال های شناختی و رفتاری فرزندان ارتباط وجود دارد؛ ارتباطی که می تواند نقش سبک های فرزندپروری را در ایجاد مشکلات شناختی و رفتاری نوجوانان مانند اضطراب و پذیرش اجتماعی بررسی کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری با اضطراب و پذیرش اجتماعی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان شهر شیراز که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در مدارس ابتدایی این شهر مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه آماری، نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس تجدیدنظر شده اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند (۱۹۸۵)، پرسشنامه پذیرش اجتماعی فورد و رابین (۱۹۷۰) و پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (۱۹۷۱) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش ورود استفاده شد. یافته های به دست آمده از همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک های فرزندپروری والدین با اضطراب و پذیرش اجتماعی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود دارد. هم چنین، نتایج رگرسیون به روش ورود نشان داد که سبک های فرزندپروری والدین توانایی پیش بینی اضطراب و پذیرش اجتماعی را دارند. بنابراین، می توان با آموزش و بهبود فرزندپروری به والدین در جهت بهبود اضطراب و پذیرش اجتماعی دانش آموزان گام برداشت. در نهایت این امر منجر به بهبود سلامت جامعه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، پذیرش اجتماعی ، سبک های فرزندپروری