رابطه بین شفقت ورزی و ذهن آگاهی با امید به زندگی در دانشجویان

هدف از انجام این پژوهش رابطه بین شفقت ورزی و ذهن آگاهی با امید به زندگی در دانشجویان بود. روش این پزوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد شهر ملایر بود که تعداد آنها در حدود ۳۰۰۰نفر (۲۱۷۰ نفر کارشناسی، ۸۰۰ نفر کارشناسی ارشد و ۳۰ نفر دکتری) بودند. روش نمونه گیری به روش طبقه ای نسبی بود و انتخاب حجم نمونه نیز به استفاده از جدول مورگان صورت گرفت که با توجه به حجم جامعه حجم نمونه ۲۴۶ نفر کارشناسی، ۹۰ نفر ارشد و ۴ نفر دکتری برآورد گردید. در این پژوهش از پرسشنامه های بسته برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد برای متغییر امید به زندگی از پرسشنامه میلر ( ۲۰۰۰)، متغییرذهن آگاهی پرسشنامه بائر و همکاران ( ۲۰۰۶) و متغییرشفقت وری پرسشنامه نف ( ۲۰۰۳) استفاده شد. تجزیه و تحلیل حاصل از این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری مانند فراوانی، میانگین، انحراف معیار درصد فراوانی و در بخش آمار استنباطی از از آزمون نرمالیته، همبستگی اسپریمن، همخطی چندگانه و رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان داد بین شفقت ورزی و ذهن آگاهی با امید به زندگی در دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. (P<۰/۰۵) همچنین امید به زندگی براساس شفقت ورزی و ذهن آگاهی قابل پیش بینی بود.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، ذهن آگاهی ، شفقت ورزی ، امیدواری ، اعتماد به نفس