اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و خودکنترلی دانش آموزان دبستان

دانش آموزان از ارکان اصلی نیروهای انسانی کشور محسوب می شوند و نقش به سزایی در تحول، پیشرفت و تعالی هر کشوری دارند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و خودکنترلی دانش آموزان دبستان انجام شد. پژوهش حاضر کاربردی، از نوع کمی، به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر، شامل کلیه ی دانش آموزان دبستانی شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ بود. در پژوهش حاضر، پژوهشگر از میان کلیه ی کودکان مدارس ابتدایی شهر شیراز با روش هدفمند تعداد ۴۰ دانش آموز را شناسایی و به صورت تصادفی ۲۰ نفر را در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل قرار داد. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه پرسشنامه پرخاشگری شهیم و پرسشنامه خودکنترلی تانجی بود. پرسشنامه ها بعد از جمع آوری با نرم افزار spss ۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت. جهت بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش پرخاشگری از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج نشان داد مقدار F در نمره پس از آزمون پرخاشگری [(F=۳۱/۲۲۰, p<۰/۰۰۱)] معنادار شده است. به عبارتی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. جهت بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش خودکنترلی از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج حاصل از آن نشان داد مقدار F در نمره پس از آزمون خودکنترلی [(F=۳۸/۹۹۸, p<۰/۰۰۱)] معنادار شده است. به عبارتی آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش خودکنترلی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی ، پرخاشگری ، خودکنترلی