مطالعه ای بر اثرات نسبی درمان های شناختی و رفتاری بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال هراس

اختلال اضطرابی بیماری روانی شایعی است که بیشتر زنان و میان سالان و افراد سالمند با آن مواجه هستند. اختلالات اضطرابی، گروهی از اختلالات روانی هستند که دارای نشانه هایی از اضطراب و ترس اند. اضطراب ناشی از نگرانی در مورد آینده است و ترس واکنشی به رویداد کنونی. احساس اختلال اضطرابی می تواند دارای نشانه های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد. اختلال ترس یا اختلال هراس (به انگلیسی: Panic disorder) نوعی اختلال اضطرابی است که توسط وحشت زدگی ناگهانی ایجاد می شود. این حملات معمولا به همراه علایمی همچون تپش قلب، عرق کردن، تکان خوردن، تنگی نفس و بی حسی رخ می دهند. شدیدترین حملات تا چند دقیقه ممکن است طول بکشند. البته ترس ناشی از این حملات ممکن است تا مدت ها همراه بیمار باشد. درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی روان درمانی است که به افراد کمک می کند یاد بگیرند که چگونه الگوهای فکری مخرب یا مزاحم را که تاثیر منفی بر رفتار و احساسات دارند، شناسایی و تغییر دهند. درمان شناختی رفتاری بر تغییر افکار منفی خودکار تمرکز دارد که می تواند به مشکلات عاطفی، افسردگی و اضطراب منجر شود و آنها را بدتر کند. این افکار منفی خود به خودی تاثیر مخربی بر خلق و خو دارند. از طریق CBT، این افکار شناسایی می شوند، به چالش کشیده می شوند و با افکار عینی تر و واقعی تر جایگزین می شوند. اگرچه درمان های شناختی و رفتاری در درمان اختلالات اضطرابی موثر هستند، اما مشخص نیست که اثرات نسبی این درمان ها چیست. ما یک متاآنالیز از کارآزمایی ها را انجام دادیم که درمان های شناختی و رفتاری را با شرایط کنترلی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (SAD)، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال هراس مقایسه کردند.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب اجتماعی ، اختلال اضطراب فراگیر ، اختلال پانیک ، شناخت درمانی ، رفتار درمانی ، متاآنالیز