بررسی رویکرد بازی محور برای افزایش مهارت های زندگی کودکان در مدارس ابتدایی

مهارت های زندگی یکی از ابعاد مهم رشد کودکان در دوره ابتدایی است که بر جنبه های مختلف زندگی آن ها تاثیر می گذارد. محیط های آموزشی، به ویژه مدارس، نقش بسزایی در پرورش مهارت های ارتباطی و تعامل اجتماعی کودکان دارند. با این حال، چالش هایی نظیر کم رویی، تفاوت های فردی، و عدم مشارکت فعال برخی از کودکان، مانع از تحقق کامل این هدف می شود. بازی محوری به عنوان یک رویکرد جذاب و پویا، فرصت های بی نظیری برای تقویت مهارت های زندگی و یادگیری مشارکتی فراهم می کند. این مقاله به بررسی تاثیر رویکرد بازی محور در افزایش مهارت های زندگی کودکان در مدارس ابتدایی می پردازد. با وجود اهمیت مهارت های زندگی در رشد کودکان، بسیاری از کودکان در محیط های آموزشی از کمبود این تعاملات رنج می برند. کاهش سطح ارتباطات اجتماعی می تواند بر اعتماد به نفس، یادگیری گروهی، و مهارت های ارتباطی آن ها اثر منفی بگذارد. در این میان، بازی به عنوان ابزاری جذاب و قابل دسترس، می تواند محیطی دوستانه و تعاملی ایجاد کند که به کودکان فرصت بروز توانایی ها و تقویت روابط اجتماعی را می دهد. این مسئله که چگونه استفاده از بازی محوری در محیط های آموزشی می تواند بر مهارت های زندگی کودکان تاثیر بگذارد، نیازمند بررسی دقیق و علمی است. بازی های گروهی و تعاملی، مهارت هایی نظیر همکاری، احترام به دیگران، و حل تعارض را در کودکان تقویت می کنند. مدارس می توانند از بازی محوری به عنوان ابزاری برای ایجاد فضایی جذاب تر و شاداب تر استفاده کنند. کودکان در فرآیند بازی یاد می گیرند چگونه با دیگران ارتباط برقرار کرده و خود را ابراز کنند. استفاده از بازی ها می تواند یک راهکار موثر برای کاهش مشکلات ارتباطی و یادگیری در مدارس باشد.

کلیدواژه ها:

بازی محوری ، مهارت های زندگی ، کودک ، آموزگار ، مدارس ابتدایی ، رشد اجتماعی.