استقلال در کودکان و نوجوانان

انسان ها نیاز روانی به استقلال دارند و همه می خواهند مستقل باشند. مستقل بودن یعنی اینکه بتوانید کارها را به تنهایی انجام دهید. نوجوانان از انتخاب خود، تصمیم گیری در مورد چگونگی زندگی، اشتباه کردن و یادگیری مهارت های جدید لذت می برند. با این حال، اینکه یک نوجوان تمایل به مستقل بودن دارد، به معنای عدم وابستگی به خانواده خود نیست. همه پدر و مادرها امیدوارند که روزی نوجوانانشان، بزرگسالانی توانمند و متکی به خود باشند. این موضوع به خودی خود چیز بدی نیست. در واقع استقلال طلبی در نوجوان به او کمک می کند تا وارد جامعه شود و مسئولیت های اجتماعی خود را بپذیرد. نوجوانی، گذر از کودکی به بزرگسالی است. مانند هر سن دیگری ویژگی های رفتاری و نیازهای رشدی خاص خود را دارد.یکی از ویژگی های نوجوانی، مستقل بودن فرزند از خانواده خود است. نوجوان به تدریج از خانواده دور می شود و به سمت گروه های دوستی می رود. او با همسالان خود، مهارت های اجتماعی، خودشناسی و نقاط قوت و ضعف شخصیتی خود را می آموزد. والدین از آنجایی که نمی دانند نوجوانی چه ویژگی هایی دارد، نگران استقلال خواهی فرزندانشان در دوران نوجوانی می شوند.

کلیدواژه ها:

استقلال ، کودکان ، نوجوانان ، زندگی