بررسی نقش روش تدریش مشارکتی بر میزان یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی

روحیه همکاری و انجام فعالیت های گروهی در دانش آموزان ما بسیار ضعیف است حال آنکه کار گروهی موجب افزایش یادگیری می شود. امروزه در بحث آموزش و پرورش، نگاه روانشناسی در جهت رویکرد شناختی است به طوری که خود دانش آموز محور یادگیری قرار بگیرد. یادگیری مشارکتی در حوزه آموزش و پرورش با اثر (جانسون و جانسون) معرفی شد. روش مشارکتی یک فرایند آموزشی است که می توان آن را در سطوح و پایه های متعدد و در قلمرو موضوعات مختلف اجرا کرد. هدف کلی این روش درگیر کردن فراگیران بطور فعال در تعاملات کلامی و همکاری می باشد. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش روش تدریش مشارکتی بر میزان یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که یادگیری مشارکتی یکی از روش های آموزش و یادگیری است که در آن دانش آموزان در گروه های کوچک کار میکنند و یکدیگر را به سوی یادگیری بیشتر سوق می دهند. این روش با فراهم آوردن امکان تجربه موفقیت برای همه افراد ،گروه جنبه منفی رقابت را از بین میبرد.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، یادگیری ، تدریس فعال ، تعامل