گزارش نویسی امروز و تاریخی بیهقی

گزارش نویسی رسانه ای و خبری از جامع ترین مهارت های روزنامه نگاری است و نویسنده آن از جمیع مهارت های ادبی، طراحی، تیزبینی و تجربه برخوردار است. هرچند ماهیت گزارش نویسی رسانه ای و خبری با داستان و ادبیات فرق دارد و در هدف و مخاطب و کارکرد با آن ها متفاوت است؛ در گزارش واقعیت و خبر مبنا است و جهان عینی و در ادبیات، ذهن و خیال آفریننده. تاریخ بیهقی در نزد منتقدانی وجه تاریخی اش برجسته است و در نزد کسانی دیگر وجه ادبی آن و به نظر می رسد بیش از هر نوع و ژانر ادبی و تاریخی، به گزارش سخته و پرداخته رسانه ای و روزنامه ای امروز شبیه باشد. تاریخ بیهقی از واقعیت و تاریخی سخن می گوید و عصر غزنویان و سلطان مسعود را گزارش می کند بی آن که ابوالفضل بیهقی از ملزومات دنیای مدرن و تکنولوژی رسانه امروز بهره ببرد. از این نظر کشف و خلق دوباره موقعیت ها و حوادث تاریخی و فضاسازی آن ها، کار او را بیش از هر ژانر به گزارش نویسی روزنامه ای نزدیک می کند و ما، گویی با روزنامه نگاری در عصر کهن روبرو هستیم. در بیشتر بخش های تاریخ بیهقی، نویسنده مشاهده گر دست اول است و این مشاهده گری، ظرفیتی و افقی از دیدن را به او عطا می کند که به دور از توصیف گری و صنعت پردازی متداول آن عصر است و الگویی شبیه سبک کار گزارش-نویسی عصر مدرن است. بیهقی متناسب با مخاطبش و هدف کار تاریخ نویسی، زبان رسانا و ساده و موجز انتخاب می کند و این الگو سبک و ساختاری یکدست پدید می آورد. بیهقی مانند گزارش نویس بزرگ این عصر، اعتماد مخاطب را مهم می شمارد و می کوشد ساختاری برای نوشته اش ترسیم کند و ملزوماتی که صدق خبر او را مخدوش نسازد.

کلیدواژه ها:

گزارش ، مشاهده ، رسانه ، داستان ، زبان ، اطلاعات ، تاریخ بیهقی