تحلیل و بررسی ناامنی نشانه ای و سطوح آن در انتقال قدرت از محمود به سلطان مسعود غزنوی در تاریخ بیهقی

ناامنی نشانه ای الگویی برآمده از حیطه زبان شناسی و نشانه شناسی و یکی از مباحث کاربردی نشانه شناسی اجتماعی در تحلیل چگونگی عملکرد شخصیت های آثار ادبی است. ناامنی نشانه ای زمانی پدیدار می شود که فرد به عنوان تولیدکننده رمزگان نشانه ای از عدم مطابقت کارکرد زبانی، رفتاری و پوششی خود با رمزگان نشانه ای معمول و هنجارهای ارزشی آن فرهنگ آگاه باشد. عکس العمل فرد گرفتار در ناامنی نشانه ای به سه حالت «خاموشی نشانه ای»، «بیش تصحیحی» و «تلافی نشانه ای» در رمزگان سطح پایین و در رمزگان سطح بالا به دو صورت «ناامنی طرف مسلط» و «ناامنی طرف نامسلط»خود را بروز می دهد. حکایت های آغازین تاریخ بیهقی که دربردارنده موضوع انتقال قدرت از سلطان محمود به سلطان مسعود غزنوی است به خوبی ناامنی نشانه ای و چگونگی عکس العمل شخصیت های گرفتار در آن را بازتاب می دهد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به بیان این حالت ها و سطوح مختلف آن پرداخته و ابعاد تازه ای از شخصیت های تاریخ بیهقی را از دیدگاه نشانه شناسی آشکار می سازد.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، ناامنی نشانه ای ، امنیت نشانه ای ، تاریخ بیهقی.