اهمیت مطالعات مردم شناسی در تحلیل متون منثور ادب فارسی

مردم شناسی یکی از جذاب ترین شاخه های علوم انسانی است که به دلیل ماهیت پویای آن، می تواند با بسیاری از رشته های علمی ترکیب شود. مردم شناسی به شناخت لایه های مختلف فرهنگی اقوام گوناگون در طول تاریخ می پردازد. از آن جا که در مطالعات فرهنگی، متن، معانی مختلف دارد و یکی از معانی آن، متن در معنای ادبی است، می توان با بهره گیری از مطالعات مردم شناسی در تحلیل متون نثر فارسی به لایه های ضمنی و پنهان این متون نایل شد. آیین ها، مراسم، آداب، دستورات امری و نهی و مواردی ازاین دست، منعکس شده در متون می تواند در شناخت هرچه بیشتر فرهنگ و تمدنی که در آن متن موردنظر نگارش یافته است، نقش آفرینی کند. از طرفی مباحث زبانی عامه از جمله ضرب المثل ها، کنایه ها، تمثیل ها و هم چنین اشعار عامیانه موجود در متون نثر زبان فارسی می تواند در آشکار کردن لایه های پنهان فکری نویسنده و نیز جامعه ای که متن به آن متعلق است نیز اثرگذاری کند. متن های تاریخی- ادبی از جمله متن تاریخ بیهقی، تاریخ جهانگشای حوینی، نفثه المصدور، تاریخ وصاف و دره نادره به عنوان متن های فرهنگی و تاریخی، دارای ظرفیتی درخور توجه برای مطالعات میان رشته ای از جمله تحلیل مردم شناختی این گونه متن هاست.

کلیدواژه ها:

مطالعات میان رشته ای ، مردم شناسی ، متون منثور فارسی.