تدوین چارچوب تبدیل شدن به شهر هوشمند براساس شاخص های هوشمندسازی شهری (مورد مطالعه شهر بجنورد)

در این تحقیق تلاش شده است تا حرکت به سوی شهرهای هوشمند: راهکارهایی برای چارچوب تبدیل شدن به شهر هوشمند را بررسی کند. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی، پیمایشی و همبستگی محسوب می گردد. جامعه تحقیق حاضر شامل کلیه کارشناسان ، متخصصین و نخبگان حوزه شهرسازی و مدیریت شهری می باشند که پس از تعریف ویژگی آن در تحقیق در بین این افراد در شهر بجنوردنمونه گیری به طور هدفمند روش جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه برگرفته ازمطالعه کومار و همکاران(۲۰۱۸) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از جمع آوری داده ها استفاده از تکنیک F-AHPو نرم افزار Expert Choice استفاده شده است نتایج نشان داد،عامل انسانی(شهروندی) با وزن نسبی ۵۵۳/۰ در رتبه اول و پس ازآن عامل دولتی(حکومتی) با وزن نسبی ۴۴۷/۰ در رتبه دوم اهمیت قرار دارد. عامل حمل و نقل هوشمند با وزن نسبی ۴۸۸/۰ در رتبه اول و پس ازآن عامل مردم هوشمند با وزن نسبی ۳۱۱/۰در رتبه دوم و عامل زندگی هوشمند با وزن نسبی ۲۰۱/۰ در رتبه سوم اهمیت قرار دارد. همچنین نتایج نشان داد اقتصاد هوشمند با وزن نسبی ۳۶۹/۰ در رتبه اول و پس ازآن عوامل محیط هوشمند با وزن نسبی ۳۲۴/۰ در رتبه دوم و عامل امنیت هوشمند با وزن نسبی ۳۰۶/۰ در رتبه سوم اهمیت قرار دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، تحلیل شاخص ها ، تبیین راهبردهای تحقق هوشمندسازی شهری