بررسی تطبیقی سبک نویسندگی محمدعلی جمال زاده در داستان «کباب غاز» و محمود تیمور در داستان «فی القطار»

سبک در نویسندگی، به معنای شیوه نوشتن است و آن در واژگان به‎کاربرده شده، جملات، ساختمان دستوری و لحن نویسنده نمود پیدا میکند. سبک را می‎توان از جنبه‎های مختلف معنایی، زبانی و روانشناسی بررسی کرد. دو عامل معنایی و زبانی(شکل) در این دو داستان مورد توجه قرار گرفته است. پژوهشگران با روش تطبیقی مبتنی بر مکتب آمریکایی به بررسی شباهت‎ها و تفاوت‎های سبکی دو نویسنده می‎پردازند. محمدعلی جمال زاده در داستان «کباب غاز» با قلمی طنزگونه که سرشار از تشبیهات و ضرب‎المثل‎های گوناگون است به مسائل فرهنگی و اخلاقی جامعه پرداخته و کوشیده است از این ضرب‎المثل‎ها و کنایات در جای‎جای داستان بهره ببرد. محمود تیمور نیز در داستان «فی القطار» با لحنی جدی به مسائل اجتماعی تاثیرگذار می‎پردازد و از آن رو که موضوع این داستان «عمومی کردن آموزش» است، ایجاب می‎کند که لحن داستان جدی، خشک و عاری از طنز باشد. او همچون جمال زاده ضرب‎المثل‎ها و کنایات را دست‎مایه متن خود قرار داده و از آن‎ها در موقعیت‎های مختلف داستانی بهره است. هر دو نویسنده زبانی ساده، روان و عامه‎پسند دارند و همین سادگی در نثر به ماندگاری این دو داستان در اذهان مردم کمک شایانی کرده است و نیز کاربرد تلمیحات و تضمینات دینی، متناسب با سیاق جملات، به چشم می خورد. از دیگر تفاوت‎های سبکی در داستان دو نویسنده، می‎توان استعمال کلمات عامیانه توسط جمال زاده و اجتناب تیمور از این نوع کلمات اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، سبک نویسندگی ، داستان کباب غاز ، محمدعلی جمال‎زاده ، داستان فی القطار ، محمود تیمور