مقایسه اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوانان با و بدون اختلالات یادگیری خاص: نقش تعاملی والدگری هلیکوپتری

روش: روش پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه پژوهش حاضر را کودکان و نوجوانان (۱۰ تا ۱۴ سال) شهر ملایر تشکیل دادند که دارای تشخیص اختلال یادگیری خاص بودند (۱۲۹=N). جامعه آماری گروه بدون اختلال یادگیری نیز کودکان و نوجوانان ۱۰ تا ۱۴ سال شهرستان ملایر بودند. حجم نمونه شامل ۱۲۲ کودک و نوجوان دارای اختلال یادگیری خاص بود. از میان همسالان این کودکان، ۱۲۲ نفر به عنوان گروه کنترل براساس سن، مقطع تحصیلی و جنسیت با آن ها همتا شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه غربالگری اضطراب کودک مرتبط با اختلالات هیجانی(بیرماهر و همکاران، ۱۹۹۹) و فرم کوتاه ابزار والدگری هلیکوپتری (پیستلا و همکاران، ۲۰۲۰) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کودکان و نوجوانان دارای اختلال یادگیری خاص در علائم جسمانی و اختلال پنیک، علائم اضطراب فراگیر، علائم اضطراب جدایی، علائم اضطراب اجتماعی و پرهیز از مدرسه نمرات بالاتری نسبت به همسالان دریافت کردند. این تفاوت هنگام بررسی اثر تعاملی گروه و والدگری هلیکوپتری بیشتر بود (۰۵/۰=p). به عبارت دیگر، اندازه اثر تعاملی اختلال یادگیری و والدگری هلیکوپتری (بین ۳۲/۰ تا ۳۶/۰) بیشتر از اندازه اثر اختلال یادگیری به تنهایی (بین ۰۳/۰ تا ۰۸/۰) بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که والدگری هلیکوپتری در افزایش شدت علائم اختلالات اضطرابی کودکان دارای اختلال یادگیری خاص نقش داشته است. پیشنهاد می شود که نقش والدگری هلیکوپتری در تشدید علائم اختلالات اضطرابی در کودکان دارای اختلال یادگیری خاص مورد بحث قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

اختلالات اضطرابی ، اختلال یادگیری خاص ، فرزندپروری هلیکوپتری ، کودکان ، نوجوانان