رفتارگله ای در گروه شرکت های پالایش نفت و مشتقات بورس اوراق بهادار تهران

تئوری های مالی سنتی غالبا بر واقعیت های کمی متمرکز شده اند تا تجزیه و تحلیل عملیتر شود. تمرکز عمدتا روی داده های کمی مانند نسبت، قیمت، بازده یا نرخ رشد است. معمولا این امر از یک واقعیت ساده منجر می شود که تعداد پارامترهای قابل تعریف در مدل ها محدود است. در این روش های تحلیل، پارامترهای کیفی مانند رفتارهای انسانی در پشت اعداد پنهان شده و نادیده گرفته می شوند. در طی دهه ۹۰ میلادی بسیاری از مطالعات علمی از نظریه های سنتی مالی به مدل هایی که روانشناسی انسان را با رفتار بازارهای مالی ارتباط می داد، تغییر جهت دادند و رشته مالی رفتاری معرفی شد، که شیلر (۲۰۰۳) آن را ترکیبی از امور مالی، علوم اجتماعی و روانشناسی توصیف می کند. این تئوری ها، نظریه های سنتی مالی را مورد انتقاد قرار می دهند و مخالفت مستقیمی با فرضیه بازار کارا (EMH) دارند که سنگ بنای بسیاری از مدل های مالی است. باربر و اودان (۱۹۹۹) زمینه مالی رفتاری را به عنوان مجموعه جدیدی از تئوری ها معرفی کردند که به سرمایه گذاران اجازه می دهد رفتار عقلایی نداشته باشند و بازارها ناکارا باشند، بنابراین به دستیابی به دانش عمیق تر درباره بازارهای مالی کمک می کنند. دیدگاه در مورد عقلانیت سرمایه گذاران سنگ بنای اصلی امور مالی رفتاری است که تمایز مهمی در مفروضات تئوری بازار کارا ایجاد می کند. این سوال که آیا سرمایه گذاران باید در بازار کارا کاملا منطقی باشند تا قیمت ها در تعادل باشند، به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است.