مدیریت سانحه زلزله در سکونتگاه های روستایی- مطالعه موردی: شهرستان ابهر، دهستان سنبل آباد

ایران در کمربند کوه زایی آلپ- هیمالیا که یکی از کمربندهای فعال زلزله خیز جهان می باشد، قرار گرفته است. به همین دلیل همواره شاهد وقوع زمین لرزه هایی با بزرگی و شدت متعدد در طول دوره های مختلف زمانی است. در نگاه اجمالی به نقشه های پهنه بندی زمین لرزه متوجه می شویم که بیشتر سکونتگاه های پرجمعیت روستایی و شهری کشور در دامنه های البرز و زاگرس واقع اند که از لحاظ تهدید سانحه طبیعی زلزله دارای آسیب پذیری نسبتاً بالایی هستند، از طرفی دیگر، تفاوت در ظرفیت های موجود سکونتگاه ها در میزان اثر پذیری متفاوت آنها از اثرات زلزله، سطح آسیب پذیری آنها را متفاوت ز هم می سازد. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی و میدانی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. در فرآیند عملیات میدانی دو نوع پرسشنامه تهیه گردید که پرسشنامه اول توسط 224 خانوار انتخاب شده از طریق نمونه گیری مطبق از 11 روستای دهستان و پرسشنامه دوم توسط 45 نفر از مسئولین روستایی این دهستان تکمیل گردیدند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار Spss و آماره های توصیفی و استنباطی استفاده شده است. و نتایج تحقیق، از کافی بودن ظرفیت های موجود در منطقه روستایی مورد مطالعه برای کاستن از تأثیرات و آسیب پذیری خطر زمین لرزه حکایت دارد.