بررسی رابطه رهبری دانش محور در مدیریت دانش و عملکرد نوآوری سازمان

امروزه دانش بعنوان یک دارایی ارزشمند و یک منبع و سرمایه راهبردی در سازمان مطرح است . مدیریت دانش بر این اندیشه استوار است که ارزشمند ترین منبع هر سازمان دانش کارکنان آن است .این تمرکز از نرخ بالای تغییرات در سازمان های امروزی و کل جامعه نشات می گیرد. امروزه با توجه به تغییرات شگفت انگیز محیطی که شاهد رقابت های بیش از پیش سازمان ها در عرصه فناوری و قدرت هستیم ، اهمیت توجه به منابع انسانی بیشتر نمایان می شود، به طوری که تغییرات در شیوه نگرش را ایجاب می کند. در گذشته رهبران عالی سازمان ها چشم انداز دراز مدت و تصمیم گیری های کلان را مورد توجه خود قرار می دادند، حال آنکه روز به روز و فصل به فصل " دانش تاثیرگذار "توسط " سیستم دانشی "موجود در سازمان که متشکل از "کارکنان دانشی "آن سازمان است تولید و منتشر می شود .در نتیجه ، چالش اصلی فرا روی مدیران امروزی افزایش دانایی و ارتقای کارایی کارکنانی است که دانشی را تولید می کنند که سبب افزایش "ارزش بازار "می گردد .بدین ترتیب شاهد پدید آمدن نسل جدیدی از سازمانهای دانش محور هستیم که از آنها با عنوان" سازمانهای ارزش آفرین "یاد می شود .و اینکه سازمانها برای غلبه بر موانع طبیعی فرا روی تسهیم و اشتراک دانش در محیط های بزرگ کسب و کار فایق آیند باید با هر اندازه و هر تخصص به این باور برسند که تبادل تجربیات و نه فقط کاربرد فناوری ، قلب و کانون توانایی مدیریت دانش در تامین اهداف تجاری و نیاز کاربران و مشتریان است . بنابراین شرکت خودرو سازی مدیران خودرو برای رسیدن به اهداف و رسالت ها و چشم اندازهای خود در این بازار که هر روز در حال ارائه محصول جدید و دارای نوآوری زیادی هستند نیز از این امر مستثنی نیست .

کلیدواژه ها:

رهبری دانش ، خلق دانش ، عملکرد نوآورانه