جبران خسارت معنوی وارده بر فرزندان در سایه مسئولیت مدنی والدین در ایران و انگلیس

در عصر حاضر، شبکه های مجازی به بخش مهمی از زندگی انسانها، به ویژه کودکان و نوجوانان، تبدیل شده اند. این شبکه هامی توانند مزایای فراوانی برای کودکان داشته باشند، اما در عین حال، خطرات و آسیب های بالقوه ای را نیز به همراه دارند. یکی ازاین آسیبها، خسارات معنوی ناشی از استفاده از شبکه های مجازی است. والدین به عنوان دارندگان سمت ولایت و حضانت درمقابل فرزندان، تکالیفی بر عهده دارند که بخشی از این تکالیف مربوط به دوران خردسالی و کودکی است. اهمیت اجتماعی وحقوقی این وظایف و رعایت حقوق فرزندان ایجاب میکند که والدین با دقت و احتیاط لازم، رسالت مهم الهی را نسبت به فرزندانانجام دهند. لیکن ممکن است آنان به جهت تقصیر یا قصور، نتوانند به تعهدات خود عمل کنند و در نتیجه آن خسارتی به فرزندانوارد شود که همین امر بحث مسئولیت مدنی والدین را پیش می کشد. یافته های تحقیق نشان از آن دارد که، در حقوق ایران،مسئولیت مدنی والدین در قبال خسارات معنوی وارده بر فرزندان در نتیجه استفاده از شبکه های مجازی، بر اساس اصل ولایتقهری والدین بر فرزندان، قابل پذیرش است. بر این اساس اگر والدین در این امر قصور کنند و موجب ورود خسارت معنوی بهفرزند خود در نتیجه استفاده از شبکههای مجازی شوند، در برابر قانون مسئول خواهند بود. در حقوق انگلستان نیز، مسئولیتمدنی والدین در قبال خسارات وارده بر فرزندان در استفاده از شبکه های مجازی، بر اساس قاعده مسئولیت ناشی از بیاحتیاطیقابل پذیرش است و اگر والدین در این امر قصور کنند و موجب ورود خسارت به فرزند خود شوند، در برابر قانون مسئول خواهندبود.

کلیدواژه ها:

جبران خسارت ، خسارت معنوی ، مسئولیت مدنی ، والدین ، فرزندان.