رابطه بین رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا و ادراک سربار بودن: نقش میانجی گری مشکلات بین فردی و افکارخودکشی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا و ادراک سرباربودن با میانجی گری افکار خودکشی و مشکل های بین فردی در دانشجویان است. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، تعداد ۴۵۰ دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. ابزار این پژوهش شامل پرسش نامه های مشکل های بین فردی (IIP-۳۲) ، افکارخودکشی بک (BSSI)، نیازهای بین فردی و (INQ) و آسیب به خود (SHI) بود. داده ها به وسیله نرم افزار آماری ۲۲ SPSS و pls با روش آماری تحلیل مسیر، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین خودکشی و بین رفتارهای خودجرحی و ادراک سرباربودن با افکار خودکشی و مشکل های بین فردی در دانشجویان رابطه مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ادراک سربار بودن ، مشکلات بین فردی در دانشجویان ، رفتارهای خودجرحی ، افکار خودکشی