نقش احساس تعلق به مدرسه در رابطه تعامل معلم-دانش آموز و تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در رابطه بین تعامل معلم-دانشآموز و تابآوری تحصیلی در بین دانشآموزان متوسطه دوم طراحی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان ثلاث باباجانی به تعداد ۴۳۰ نفر بود که تعداد ۲۰۵ نفر با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس، به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسش نامه تعامل معلم-دانشآموز موری و زواک (۲۰۱۱)، پرسش نامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (۲۰۰۴) و پرسش نامه تابآوری تحصیلی مارتین (۲۰۰۶) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی تحت نرمافزار اس پی اس اس نسخه ۲۳ و برای بررسی برازش مدل پژوهش نیز از نرمافزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد تعامل معلم-دانشآموز بر تابآوری تحصیلی تاثیر مثبت و مستقیم دارد، احساس تعلق به مدرسه بر تابآوری تحصیلی تاثیر مثبت و مستقیم دارد و تعامل معلم-دانشآموز بر احساس تعلق به مدرسه تاثیر مثبت و مستقیم دارد؛ همچنین تابآوری تحصیلی در رابطه بین تعامل معلم-دانشآموز و تابآوری تحصیلی نقش میانجی دارد؛ بنابراین میتوان گفت که تعامل معلم-دانشآموز و احساس تعلق به مدرسه از متغیرهای مهم و موثر بر تابآوری تحصیلی است که لازم است مورد توجه پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت قرار گیرد و برای طراحی اقدامات پیشگیرانه در جهت افزایش تابآوری تحصیلی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تعامل ، معلم ، دانش آموز ، احساس تعلق ، تاب آوری ، مدرسه